سکوهای خالی

چند روز پیش بازی ایران و مالدیو در ورزشگاه آزادی برگزار شد. چند روز قبل­ تر هم بازی دوستانه ایران و مادگاسکار در همین ورزشگاه برگزار شد. هر دوی این بازی ها از اهمیت چندانی برخوردار نبود و جمعیت حاضر از 30 هزار نفر تجاوز نمی کرد. خالی بودن اکثر سکوها بحث حضور زنان در ورزشگاه را دوباره به یاد می­ آورد. اوایل دوره ی اول احمدی­ نژاد، او در نامه­ ای (اینجا) به علی­ آبادی رییس سازمان تربیت بدنی وقت، از مهیا شدن امکان حضور زنان در ورزشگاه صحبت کرد. اگرچه بدلیل مخالفت ها از سمت مراجع و جمعی از اصول­گرایان این امر منتفی شد.

پیشنهاد حداقلی که می تواند مطرح باشد، حضور زنان در ورزشگاه در بازی های ملی کم اهمیت تر است. افرادی که ورزشگاه رفته اند، تایید می کنند که در بازی های تیم ملی شعار های رکیک داده نمی شود و جو ورزشگاه از نظر عرف ایرانی بسیار سالم تر از بازی های باشگاهی است. حضور زنان به این شکل محدود مسلما کافی و مطلوب نیست ولی خود گامی به پیش است. این حضور هرچند کمرنگ می تواند حساسیت نسبت به این امر را کاهش دهد و امکان نزدیک شدن به شرایط مطلوب را ایجاد کند. مسلما می توان صحبت از رفع همه نوع محدودیت علیه زنان زد ولی بایست به راهکارهای عملی ترهم فکر کرد.
-----------------------------------------------------------------
برای پیگیری فید وبلاگ از این آدرس استفاده کنید